God is gek, een speciale uitgave van Kluun vanwege de Maand van de Spiritualiteit.
Ik zag het boekje in de winkel, en dacht; dat is een boek naar mijn smaak! Ik ben erg gefascineerd door het geloof, en vind zo’n gedurfde titel dan gelijk wel interessant!
Om gelijk maar bij mijn punt te komen; ik vond ‘m Ge-wel-dig! (Ja hoofdletter g!)
Kluun beschrijft een zoektocht naar zijn eigen mening over God waarin de meningen van de wetenschappers en gelovigen in mee worden genomen. Een van de vragen die centraal staat is of je nu echt zeker kunt weten dat god bestaat, óf niet. Want net zo goed als je ervan overtuigd kunt zijn dat god bestaat, zo kun je ook ervan overtuigd zijn dat god niet bestaat. Maar beide kun je niet bewijzen!
God is gek is het eerste boek sinds tijden waarbij ik echt hardop heb gelachen (ja aparte blikken in de trein..). Zo wil ik even een stukje citeren uit het boek, en hoop daarmee meer mensen aan te sporen het helemaal te gaan lezen. (Alhoewel helemaal, helemaal….zoveel is het niet! Maar 51 pagina’s!)
“God is volgens diezelfde Van Dale een ‘bovenmenselijk, machtig en aanbiddelijk wezen’.
Mij lijkt het sterk dat zo’n wezen bestaat.
Het zou wat zijn: er gebeurt hier al eeuwen van alles wat nooit had mogen gebeuren en dat wezen laat de laatste tweeduizend jaar niets meer van zich horen. Ja, via via en van horen zeggen, maar verder: geen beeld, geen geluid. Geen nieuwe boeken, geen afgedaalde zonden, dochters of ander profetische familieleden, geen telefoontje, geen simpel sms’je of mailtje, geen opbeurend woord, niet eens een korrelige amateurvideoboodschap vanuit een of andere grot: niks, nada, noppes.
God de vader? Laat me niet lachen. Welke vader komt er niets eens op zondag het vlees snijden?
Nee, ik kan niet geloven dat er een wezen(*) zou zijn dat eerst het heelal tot in de puntjes vanachter zijn tekentafel bedenkt, het daara (in zes dagen of met een grote knal – daar wil ik vanaf zijn) in elkaar zet, het hele boeltje optuigt en dan vanuit zijn luie stoel, zonder ook nog maar één poot uit te steken, met satanisch genoegen toekijkt hoe wij het allemaal weer afbreken. Om er hooguit zo af en toe met de afstandsbediending nog een tsunami, aardbeving of overstominkje tegeaan te gooien.
(*)Na drie keer het woord ‘wezen’ te hebben gebruik, merk ik dat mijn beeld van een dergelijke God onwillekeurig is veranderd van een man met een witte baard in een groen geval met overal ogen en glibberige tentakels. zo’n wezen waarbij je ieder moment verwacht dat Will Smith opduikt om hem aan gort te schieten."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten